1«نثر کافکا نه با گفتن، که با امتناع از گفتن، با گسستن بیان می کند.» آدورنو در کتاب «یادداشت هایی درباره ی کافکا» ایده هایی درباره کافکا و جهان داستانی او طرح می کند، که در عین بدیع و گاه غریب بودن شان، در امتداد پروژه فکری او خاصه در زمینه زیباشناسی است. آدورنو از همان ابتدا، مقاله بلند و چندتکه خود را با انتقاد تندوتیز به شارحان کافکا آغاز می کند که در نظر او کافکا را درک نکرده اند و «شان کافکا را تا حد باجه ی اطلاعات مربوط به موقعیت ازلی-ابدی یا امروزی انسان» فروکاسته اند. آدورنو به طعن آنان را «همه چیزدانان زبروزرنگی» خطاب می کند که جنجال نهفته در ذات آثار کافکا را از سر راه برمی دارند و