- یاقوت پاشو، یاقوت نوبت توست، باید بری سر پستت!

یاقوت توی خواب غلتی زد و پشتش را کرد به رحمان و نالید: «من نمی روم سر پست!» رحمان زانو زمین زد و خودش را جلو کشید، طوری که پوتین های گلی اش پتوها را کثیف نکند. شعله فانوس داشت توی خودش می مرد، آرام آن را بالاکشید، نور پاشید توی سنگر. موش کوچکی که لای سفره غافلگیر شده بود، بهت زده به رحمان زل زد و جستی زد، رفت توی شکاف مابین گونی ها. هنوز بوی نان سوخته توی سنگر موج می زد. رحمان پای یاقوت را کشید و گفت: «بلند شو، رفیقت تو بارون خیس شد. پاشو نوبت توست!» یاقوت غلتی زد و گفت: «خوابم می آید، نمی روم. هر کاری دوست داری بکن!» رحمان گفت: «لاکردار