صحنه را تصور کنید: ماه مارس 2017 است و دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده، پس از چند ساعت مذاکره با ولادیمیر پوتین از کاخ سفید بیرون می آید. گفتمان و «زبان بدن» خوب است. آنها به پشت یکدیگر می زنند و می خندند. ترامپ به رسانه ها می گوید: روسیه یک شریک باارزش خصوصا در نبرد علیه داعش است؛ یک شریک راهبردی کلیدی. برای پویتن به عنوان رئیس جمهوری روسیه این نوع از مذاکرات دوجانبه همان چیزی است که پیوسته در روابط با همکاران آمریکایی اش انتظار داشته و تابه حال یک رویای ناممکن به نظر می رسیده است. انتخاب ترامپ برای پوتین بهترین سناریویی بوده که ناگهان بهتر از بهتر شد. اما عقلادر مسکو می دانند این سناریو