چند روز پیش آخرین آلبوم لئونارد کوهن با نام «you want it darker» (تو تاریک تر می خواهی) منتشر شد. کوهن که اکنون 82 ساله است در نامه نگاری با معشوقه سابقش خود را منتظر فرا رسیدن مرگ می داند. «you want it darker»، تک آهنگ این آلبوم هم که کمی پیش از آلبوم کامل منتشر شد: همین حس و حال را دارد. آهنگی تاریک، بسیار استعاری، سیاسی- اعتراضی و عمیقا مذهبی. کوهن در این ترک در نهایت پختگی مذهبی و اعتقادی خود، با روحی آماده برای رویارویی با مرگ، نه در مدح مذهب، بلکه در هستی شناسی آن و حتی شاید انتقاد از آن سخن می گوید. او بی هیچ ترسی در نیمه مذهب و باور های خود ایستاده است و پافشارانه در اعماق آنها کند و کاو می کند. همچنین در این شعر او با وقوف کامل بر شرایط اجتماع خود به اعتراضی سیاسی و اجتماعی دست می زند. کوهن جزو معدود آرتیست های هم دوره خودش بود که توانست همچنان جایگاه هنری خود را در جامعه و مخاطبین جدید حفظ کند و وزنه ای تاثیرگذار در دنیای موسیقی باشد. اشعار و دغدغه های او همچنان تا آخر عمر تازه بودند. اما آهنگ you want it darker بسیار شخصی تر است. رد پای مذهب از گذشته همیشه در اشعار کوهن پیدا می شد همچون که در شعر «هاله لویا» می گوید.مسیح او به راستی فرزند زجر است و مسیح رنج دیدگان است. همچنان که کارل یاسپرس می گوید: «... با این همه عیسی تهیدستان، خوارشدگان، گناهکاران را رجحان می نهد چون روح آنها نرم شده است...». اما او در پی رستگاری نیست. نه او نه عیسی اش. در ایمان او امیدی نیست به رهایی، اما این رنج خود برایش دلیل ایمان است. حتی عاشق هم باشد فرقی نمی کند این رنج و این سرنوشت همیشه یکی است (آن طور که در شعرش می گوید) شاید حتی در عشق نیز برای او رنجی است که به آن مومن است. و حال همان طور که در شعر این آهنگ می گوید او آماده است برای هر اتفاقی که می افتد. زیرا او اکنون در عمق تاریک ذهن مذهبی اش سفر کرده است.