رکود حاکم بر محیط های کسب و کار در ایران در خیابان ها به چشم می آید. ساندویچ های فلافلی دو هزار و سه هزار تومانی، پیتزاهای یکی بخر و دو تا ببر، نزاع رانندگان تاکسی و مسافرکش بر سر مسافر، استقبال از فروشگاه های زنجیره ای تخفیف دار، روی آوردن تولیدکنندگان از مبلمان و لوازم خانگی تا لوازمات دیگر به فروش محصولات خود با اقساط بلندمدت، پیامک های دندانپزشکان در تلفن همراه شما برای ارائه خدمات به صورت اقساطی، به فروش نرفتن خانه ها و رکود در بازار مسکن و ده ها پدیده مرئی و نامرئی دیگر نشان از وجود فضای رکود در اقتصاد ایران دارد. اگر با این صورت مساله موافقید، نگاه شما به پدیده رکود در فضای کسب و کار در کشور و راه برون رفت از آن چیست؟ آیا همه چالش ها به سیاست های دولت ها، نفتی بودن اقتصاد ایران و ناتوانی در جذب سرمایه گذار خارجی برمی گردد؟ چقدر نقش فرهنگ عمومی و لایه های اجتماعی مردم و نگاه آنها به کار را در این رکود موثر می دانید؟ تجربه شخصی تان در این زمینه چیست؟ دیدگاه ها و نظرات خود را با صفحه «خوانندگان» به شماره تلفن 84711129، شماره پیامک 3000451213 و ایمیل khanandegan@icpi.ir در میان بگذارید.