اربعین آمد تا داغ عشق را بر جبین آفتاب بگذارد.

تا قافله بی تاب حسین (ع) را در غربت اشک ها به کربلابرساند

تا شکوفه های شهادت، رنگ خون به خود گیرند و یاران حسین (ع) را سرمست عطر خویش سازند.

اربعین دگر بار رسید تا بارقه اشک، در مظلومیت حسین بن علی (ع) آنچنان بر گونه ها ببارد تا هق هق گریه شش ماهه حسین (ع) به گوش مادران برسد.

آیا تابه حال نوحه خوانی اشک ها را بر بالین دریای تشنگی دیده ای؟

آیا سوز اشک هایی را که در نگاه طفلان خیام ابی عبدالله جاری شده، دیده ای؟

آیا گریه سرخ اشک را در کویر فرات دیده ای؟

آیا شور سینه زنی اشک ها را، آن هم در آغوش بی رمق چشم ها دیده ای؟

آیا از خاطرات اشک در صحرای نینوا پرسیده ای؟

آیا ناله های اشک را بر چهره آب شده عمه سادات زینب کبری (س) دیده ای؟