در زمان بی حجابی (کشف حجاب) که من کودک بودم، یک روحانی به نام شیخ یوسف گیلانی(1) را به فومن تبعید کرده بودند. ایشان یک شخصیت روحانی بودند که بعدها کتابی به نام «طومار عفت» از او منتشر شد. ایشان در همان زمان بی حجابی شعری علیه رضاخان سروده بود. حاکم گیلان، فضل الله خان بصیردیوان (همان تیمسار فضل الله زاهدی) بود که کودتای 28 مرداد را به راه انداخت.(2) اما در ان زمان به او فضل الله خان می گفتند. بصیر دیوان، ایشان (شیخ یوسف گیلانی) را به رشت و از رشت به فومن تبعید کرده بود. ریش او را تراشیده بودند و در بین مردم معروف بود که ریشش را خشک خشک تراشیده اند. شعری که ایشان گفته بود در آن زمان خیلی مهم بود و در آن حال و هوای اختناق و خفقان و قلدری رضاخان، یک چنین شعری گفتن واقعا دل شیر می خواست و شعرش این گونه بود که: