اگر کشورهای خاورمیانه حقیقتا در انجام اصلاحات اساسی سیاسی و اقتصادی پیشرفتی حاصل نکنند، بروز آشفتگی های بیشتر منطقه ای اجتناب ناپذیر خواهد بود. با توجه به این مساله که نظام رانتیری که دولت ها دهه ها است حفظ کرده اند، در مرز فروپاشی قرار دارد، سیاست گذاران باید فرآیند دشوار اما امکان پذیر ایجاد قراردادهای اجتماعی جدید را آغاز کنند. روند ازمیان رفتن این قرارداد در کشورهای عربی از شروع قرن جدید آغاز شد، زمانی که دولت های دارای بودجه های فراوان و بوروکراسی های پیچیده نتوانستند خدمات اساسی مانند بهداشت و درمان و آموزش ارائه کنند، در ایجاد شغل کافی ناکام ماندند و قادر نبودند به اختصاص یارانه به مواد غذایی و سوخت ادامه دهند. اما به رغم کاهش مزایای دولتی، اکثر رهبران اصرار داشتند که مردم از طریق مشارکت نکردن در زندگی سیاسی بر پایان این قرارداد تاکید کرده اند.