چند هفته پیش برای انجام مصاحبه با استاد علی اکبر صارمی تماس گرفتم؛ معمار پیش کسوتی که بسیار از او آموخته ام و خاطرم هست در پرونده ای که به یادبود هوشنگ سیحون منتشر کردیم، چه کمک ها که به ما نکردند. تلفن بی پاسخ ماند. بار دیگر که زنگ زدم، همسر محترم ایشان، بانو هایده حائری با همان صدای گرم همیشگی، از حال نامساعد ایشان گفتند و من دیگر پیگیر گفت وگو و مصاحبه نشدم. فرض را بر این گذاشتم که به زودی حالشان بهتر می شود و سلامت خود را باز می یابند اما دیدم این فرصت هست که از دوستان معمار درباره ویژگی های صارمی معمار بپرسم و آنها را در دعای خیر برای سلامتی ایشان شریک کنم. بنابراین این متن کوتاه نه یادداشتی