این روزها لغو سخنرانی ها خبر داغی است که موافقان و مخالفان خود را دارد و با توجه به شاخ و شانه هایی که طرفین برای هم می کشند، فکر می کنم این رشته حالاحالاها سر دراز دارد.

وجدان نویسنده: تو موافقی یا مخالف؟

نویسنده: من از موافقان صدرصد کسانی هستم که براحتی سخنرانی ها را لغو می کنند و اعتقاد دارم این اعمال نشان از رشد تصاعدی آزادی و حقوق شهروندی در جامعه ما دارد، رشدی که حتی غرب هم با این همه کبکبه و دبدبه به این شدت و سرعت تجربه نکرده است!

وجدان نویسنده: جل الخالق! تو که روشنفکرتر از این حرف ها بودی، حالااز لغو سخنرانی ها حمایت می کنی؟ به کجا چنین شتابان؟ دلیلت چیست؟

نویسنده: این لغو ها و ممانعت ها چند ویژگی دارد. اول از همه اینکه از اختلافات خانوادگی بشدت می کاهد!

وجدان نویسنده: چه ربطی دارد؟!

نویسنده: وقتی درکشور نایب رئیس مجلس اجازه ندارد حرف بزند، آن وقت مردان یا زنانی که در خانه اجازه حرف زدن نمی یابند با خود می گویند مقام ما که بالاتر از نایب رئیس مجلس نیست، پس چرا ناراحت بشویم. براین اساس عمری را باهم بخوبی و خوشی سپری می کنند و فکر طلاق را از سر خود بیرون می کنند!

وجدان نویسنده: دیگر چه فایده ای دارد؟

نویسنده: اول بگو ببینم به نظر تو اندیشه و ابراز آن جرات بیشتری می خواهد یا عمل به اندیشه؟

وجدان نویسنده: خب مسلما عمل یک قدم جلوتر از اندیشیدن است!

نویسنده: وقتی اندیشه سخنرانان که به فرض غیر قانونی است، اجازه طرح نمی یابد ولی عمل ممانعت کنندگان که آن هم غیر قانونی است به منصه ظهور می رسد، معلوم است که ما یک قدم از آزادی اندیشه پا فراترگذاشته و به آزادی عمل رسیدیم و این کم موفقیتی نیست!