ساعت 13:42 سه شنبه 15 آذر یازده سال پیش بود که جغد ننگ مرگ، 84 کبوتر را شکار کرد و به کام شوم خود کشید. آن روز همه چیز برای پرواز آنان مهیا بود تا در سواحل نیلگون خلیج فارس فرود آیند. اما اوج تا فرودشان، تنها 18 دقیقه طول کشید که نه پرپر، بلکه سوختند. 39 خبرنگار، عکاس و فیلمبردار به همراه 45 نظامی که سوار بر هواپیمایی از نوع C-130 - که بعدها معلوم شد معیوب بوده - عازم چابهار شدند تا رزمایش آبی- خاکی عاشقان ولایت را پوشش دهند اما آنها که مقرر بود، حامل خبر باشند، به عامل خبر بدل شدند. کسانی که گناهی جز دغدغه اطلاع رسانی نداشتند ولی افسوس که گنه گنهکاران، هیچ گاه رسوا و برملانشد. طیاره ای که ارابه مرگ شد اما عروج خاکی شان را در آسمان آسمانی تر کرد. همسران و پدران و پسرانی که در داغ جگرگوشه شان که بر سر اهمال جان باختند، سوختند و هنوز هم از پس بیش از یک دهه می سوزند و به ناچار می سازند. خبرنگارانی که فارغ از رسانه ای که در آن قلم و قدم می زدند، شوق شغل شان را داشتند؛ از صدای جمهوری اسلامی ایران و واحد مرکزی خبر و باشگاه خبرنگاران جوان و گروه اجتماعی شبکه یک سیما و مرکز مستند سازی معاونت سیما و عوامل فنی واحد سیار تا روزنامه های همشهری و کیهان و خبرگزاری های ایسنا و ایرنا و فارس و حتی کارکنان رسانه ای نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران. آن 84 تن می رفتند تا نمایش اقتدار ایران را به تصویر و صوت بکشند اما درد و دریغ که هنوز هم، قوه باصره و سامعه ما، داغ است از آن داغ بر دل نشسته. خبرنگارانی که شهید شدند، آسمان، مشهد آنان شد اما وجود مجسم و مجسدشان ماند برای ما.