معمولا وقتی صحبت از کتاب و کتابخوانی می شود، رابطه ای دو سویه در اذهان شکل می گیرد که یک سوی آن کتاب و سویه دیگرش خواننده است. اما این رابطه دو سویه الگویی بسیار ساده و تقلیل یافته از فرآیندی به غایت پیچیده است که «کتاب خوانی» می نامیمش و اتفاقا پایمان در آن می لنگد.

ما با کتاب، این یار مهربان چندان مهربان نیستیم. بخشی از این بی مهری را از زبان آمار و ارقام می شنویم اما آمار و ارقام نیز مبتنی بر همان رابطه دو سویه «خواننده-کتاب» است که فقط کمیت را می سنجد و چنانچه کیفیت قابل سنجش باشد، وضع کتابخوانی ما می تواند بدتر یا بهتر از آنچه آمار و ارقام می گوید باشد.