زمان زیادی از اختراع و پرواز نخستین هواپیما نمی گذشت که ایده استفاده از آن در زمینه های نظامی مطرح شد.

هواپیماها برای گشت زنی و رصد تغییرات در یک منطقه، بعدها برای بمباران و در نهایت نبردهای هوایی با یکدیگر طراحی می شدند. با گسترش این نبردها و با ساخت ناوهای هواپیمابر، لزوم بهره گیری از هواپیماهایی با قابلیت نشست و برخاست در فواصل کوتاه، بخصوص ناوها، بیشتر خود را نشان داد. ارائه سیستم هایی برای کمک به پرواز هواپیما در یک باند کوتاه و تغییرات اساسی در نیروی پیشران و طراحی آیرودینامیکی آنها، این امکان را می داد تا هواپیماها را قادر سازد در فاصله بسیار کوتاه تری سرعت و قابلیت پرواز را پیدا کنند.