مسائل زیادی دست به دست هم داده اند تا کار حفاظت و نجات یوزپلنگ با مشکل روبه رو شود؛ مشکلاتی که به نظر می رسد تنها با حمایت ویژه دولت می توان آنها را از سر راه کنار زد.

یوزپلنگ ها در چند میلیون هکتار از اراضی بیابانی کشور پراکنده هستند و تعداد محیط بانان با استاندارد های جهانی فاصله زیادی دارد، به همین خاطر نمی توان بخوبی با عوامل تهدید مقابله کرد.

در زیستگاه های یوزپلنگ صدها هزار راس دام نیز وجود دارد که چشمه ها را اشغال کرده اند و شرایطی را به وجود آورده اند که در آن یوزها به آسانی به آب دسترسی ندارند، البته در کنار دام ها باید به سگ های گله نیز اشاره کرد که یوزپلنگ ها را می کشند یا از برخی چوپان های ناآگاه و مسلح گفت که باید آنها را از عوامل تهدیدکننده یوزپلنگ ها دانست.

دام یکی از علل اصلی کاهش تعداد حیات وحش و از بین رفتن مراتع است؛ درواقع دام علاوه بر این که با طعمه های یوز برای یافتن خوراک رقابت می کند، در شیوع بیمارهایی مانند طاعون نشخوارکنندگان کوچک نیز نقش دارد.

وجود اسلحه شکاری زیاد در کشور که برخی آمارش را تا یک میلیون قبضه نیز گزارش کرده اند، خطری دیگر برای یوزپلنگ هاست؛ زیرا شکارچی های غیرمجاز نقش زیادی در از بین رفتن طعمه های یوز دارند و با شکار گونه های جانوری که یوز از آنها تغذیه می کند، زندگی را برای این گربه سان مشکل تر می کنند، چراکه دیگر غذایی برای خوردن پیدا نمی کنند.

ساخت جاده و احداث معدن در زیستگاه های یوز را نیز باید به عنوان تهدیدهای جدی برای بقای این گونه یاد کرد، چون جاده ها سبب گسست زیستگاه ها شده و باعث می شود یوزپلنگ ها نتوانند بدرستی یکدیگر را پیدا کرده و جفتگیری کنند.

هرچند پروژه بین المللی حفاظت از یوزپلنگ آسیایی در کشور دنبال می شود، اما به نظر می رسد برای حل مشکلات، دولت نیز باید جدی تر از گذشته برای حفاظت از یوزپلنگ های آسیایی قدم بردارد؛ زیرا مشکلاتی که به آنها اشاره شد، تنها با همکاری همه جانبه دولت قابل حل شدن است.