نمایشگاه «فرشیدو لاریمیان» در گالری محسن برگزار شد. نمایشگاهی که اگر بگوییم یکی از بهترین نمایشگاه های سال در تهران بوده بیراه نگفته ایم. آثار در دو طبقه به نمایش درآمد؛ طبقه اول مجموعه «هرآنچه سخت و استوار است دود می شود و به هوا می رود» که ایده اش برمی گردد به دوران کودکی این هنرمند و زندگی در خانه پدربزرگی که شغلش بنایی بود و آن خانه را هم خودش ساخته بود. بعدها این خانه قدیمی هم مثل خانه های دیگر خراب شد و جایش را به ساختمان چند طبقه و برج داد.

فرشیدو که از خراب شدن خانه بسیار متاثر شده بود، فضا و بخشی از اجزای آن خانه را در قالب کولاژ، ترکیب مواد و آثار حجمی بازسازی کرد. در این میان می توان به طاقچه ها اشاره کرد که علاوه بر اشاره به نوستالژی طاقچه و وجه کارکردی آن، وجه زیبایی شناختی تازه ای پیدا کرده بودند و این وجه در پرزنتیشن بخوبی نمایان شد.

کولاژهایی که او طرق مختلف آجرچینی را با برش هایی از مکاشفات و تجربیات کودکی پیوند داده و پدربزرگ یا آقاجان هم در همه شان حضور دارد مورد توجه عموم مخاطبان واقع شد. در طبقه دوم هم شاهد آثار مجموعه «خاطرات جیبی» بودیم که به موضوع مهاجرت پرداخته. قصه جوان افغان خلاقی از شاگردان فرشیدو که در انتظار جواب درخواست پناهندگی است.

کار دیگری که اثر مشترک فرشیدو و همسرش شیرین عطار است چیدمان کرسی است و بازسازی فضای صمیمی خانواده سنتی ایرانی. اما نحوه چیدمان و استفاده از دو روایت در هم ادغام شده که از باندهای سالن شنیده می شود مدرن است.

هر دو مجموعه شامل آثار مفهومی تازه ای است و جسارت هنرمند در کنار خلاقیت او برای جان دادن به این روایت مصور با موفقیت چشمگیری همراه بوده است.