ژیل دلوز، فیلسوف معاصر فرانسوی در مقاله ای که در سال 1972 برای مجموعه تاریخ فلسفه فرانسوا شاتله نوشت، دیوید هیوم را «فیلسوفی زودرس» خواند و فلسفه او را «فلسفه عامیانه- علمی، یک پاپ- فلسفه.» فلسفه ای که آرمانش وضوحی بی چون و چراست که نه وضوح ایده ها بلکه وضوح رابطه ها و عملکردهاست. این ساده و سرراست و صریح سخن گفتن که در میان فلاسفه نادر است، بی هیچ عنوان سبب نشده که این فیلسوف شکاک و پیگیر اسکاتلندی جدی گرفته نشود، بر عکس، هیوم بدون «شک» و تردید، یکی از فیلسوفان تراز اول در تاریخ فلسفه غرب به شمار می آید که آثارش با وجود گذشت 150 سال از زمان حیاتش (1711-1776 م.) همچنان موثر هستند و مورد استناد.