مردی از اتاقک دو متری آجری بیرون می آید، به سمت خطوط آهنی در هم تنیده و موازی می رود، خم می شود، اهرمی را جابه جا می کند و چشم می دوزد به بی نهایت، به افقی که دقایقی دیگر یک غول آهنی در آن پدیدار می شود. مرد ایستاده و دوردست ها را می پاید، چراغ قطار که در آسمان سوسو زد، خش خش بی سیم مشکی توی دستش بلند می شود، مرد پرچم یا چراغ قوه ای را توی هوا تکان می دهد، چیزی در بی سیم می گوید و با علامتی که در دست دارد مجوز ورود قطار به ایستگاه را صادر می کند. سوزن بانی یکی از مهجورترین مشاغل راه آهن است و سوزن بانان کسانی اند که در میان سرو صدای بلند قطار و هوهوی شادش به حاشیه رفته اند و توجه چندانی به آنها نشده است.