در روستای جوینان نزدیک ظهر سوم خرداد سال 1336 فرزندی دیده به جهان گشود که نام او را حسین نهادند. او در دامان پدر و مادری متدین، کشاورز و زحمت کش پرورش یافت. او در هشت سالگی به مدرسه رفت و تا کلاس پنجم ابتدایی درس خواند و در 12 سالگی به تهران آمد و به کار خیاطی مشغول شد. در تهران برای درک حقایق اسلام و خودسازی مدتی نزد حضرت آیت الله مجیدی رفت و از درآمد کم شغل خود برای پرداخت خمس و سهم امام نزد ایشان حساب سال باز کرد. او قبل از پیروزی انقلاب با پخش کردن اعلامیه های امام و تکثیر نوار و شرکت در تظاهرات، سهم بسزایی داشت. همچنین در هیئات و حسینیه ها فعال بود و مدتی برای شناخت معارف و حقایق اسلام در حسینیه اصفهانی ها شرکت می کرد. از زمانی که پادگان ها را گرفتند او هم رفت و اسلحه ای گرفت و شب ها تا بامداد مشغول نگهبانی بود. زمانی که بسیج شکل گرفت او هم در بسیج نام نویسی کرد و دوره آموزشی بسیج را دید و در مسجد امام حسن عسکری(ع) فعالیت می کرد. او در دوباره برپا کردن هیئت سید الشهدا(ع) که بعد از انقلاب تعطیل شده بود خیلی سهم داشت. چندین بار برادران را به منزل خود دعوت نمود تا با همکاری آنان هیئت برپا شود و می گفت: الان زمانی است که ما باید فرهنگ اسلامیمان را بالاببریم تا بتوانیم توطئه دشمنان را خنثی کنیم. او عضو فعال شاخه تهران انجمن اسلامی جوینان بود و در ایجاد صندوق قرض الحسنه بسیار می کوشید. شهید قیومی سه بار در جبهه حق علیه باطل به نبرد پرداخت و هر وقت که امام می فرمود جوان ها به جبهه بروند او کارها و فعالیت خود را رها می کرد و در جبهه حضور می یافت. سال 1364 در سر پل ذهاب، سال 1365 در فاو و در اواخر همان سال در شلمچه حضور یافت که در تاریخ 12/12/1365 در عملیات کربلای پنج به شهادت رسید و دفتر زندگی سراسر افتخار او با سرخی خونش بسته شد.

وصیت نامه شهید:شما ای پدران و مادران و خواهران و برادرانم،خودتان می دانید که شهیدگریه کردن نمی خواهد بلکه رهرو می خواهد. پس گریه نکنید و تنها برای امام حسین و اکبر و قاسم و عباس و عون و دیگر شهدای کربلاگریه کنید و...