زنان در دوره ساسانیان از حقوق و امتیازات اجتماعی کمتری نسبت به مردان برخوردار بودند. خانه داری و مادرشدن و تربیت فرزندان برای زنان تاکید می شده است. در «گاهان» در زمینه نقش زن در زندگی اجتماعی آمده است: «وی یکی از افراد گروه اجتماعی است و نقش خاص خود را باید چونان دختر و همسر و مادر، در خانواده ایفا کند. در اینجا زن سهم طبیعی و زیستی زایمان و پرورش نوزاد را بر عهده دارد که موجب دوام جامعه و بقای نسل و نوع بشر است.» گذشته از نوشته های مذهبی، در متون پهلوی نیز آمده است که زادن و پرورش نوزاد برعهده زن و تامین خوراک مادر و کودکان عمدتا بر دوش مرد است. خانه نشینی تدریجی زن ها که بر اثر شرایط اجتماعی، نیز تقویت می شد سبب شد تا کار مردها با ارزش تر از کار زن ها جلوه کند و مردها با هوش تر از زن ها تصور شوند و در نتیجه مقام اجتماعی زن تنزل یابد. به طور کلی از کتاب های پهلوی برمی آید که اعتبار جنس مذکر و اقتدار قدیمی پدران در جامعه عتیق هند و اروپاییان چنان اثری در امپراتوری ساسانی برجای گذاشت که پسر زاده شدن امتیازی برای فرد بود. انسان مذکر هم از حرمت و مزایای حقوقی بسیاری برخوردار می شدو هم مسوولیت تامین معاش زن و فرزندان را برعهده داشت. زن بیوه در این عصر مظهر بی پناهی و رنجوری بود و فقط زن کوشا و هوشیار با سود جستن از حق تملک و دارایی و کار، می توانست جایگاه ارجمند و بلندی در جامعه بیابد.