یلدا با فال و تفال آن به حضرت حافظ گره خورده است به همین مناسب در روزنامه به یاد روزگاران قدیم فال حافظی گرفتیم:

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست/ دل سودازده از غصه دو نیم افتادست

چشم جادوی تو خود عین سواد سحر است/ لیکن این هست که این نسخه سقیم افتادست

در خم زلف تو آن خال سیه دانی چیست/ نقطه دوده که در حلقه جیم افتادست

زلف مشکین تو در گلشن فردوس عذار/ چیست طاووس که در باغ نعیم افتادست

دل من در هوس روی تو ای مونس جان/ خاک راهیست که در دست نسیم افتادست

همچو گرد این تن خاکی نتواند برخاست/ از سر کوی تو زان رو که عظیم افتادست

سایه قد تو بر قالبم ای عیسی دم/ عکس روحیست که بر عظم رمیم افتادست

آن که جز کعبه مقامش نبد از یاد لبت/ بر در میکده دیدم که مقیم افتادست

حافظ گمشده را با غمت ای یار عزیز/ اتحادیست که در عهد قدیم افتادست