الناز رکابی، جام فجر سنگنوردی را با قهرمانی تمام کرد. او پس از چند سال، امسال هم در ماده سرعت مسابقه داد و مثل سابق، رقبایش به گرد پایش نرسیدند، اما برای او تازه اول راه است؛ راهی که او را به توکیو و المپیک 2020 می رساند؛ مقصدی که رسیدن به آن شده دغدغه دختر سنگنورد ایران، آن هم با دست خالی. او که به قول خودش با هزینه شخصی در رقابت های جهانی شرکت کرده، در به در دنبال اسپانسر می گردد: فدراسیون تنها برای مسابقات قهرمانی آسیا هزینه می کند. من هم امسال برای چهار پنج مسابقه جهانی از جیب خرج کرده ام و دیگر پولی برایم نمانده است.

هرچند 8 تا 16 مسابقه دیگر هست که امیدوارم بتوانم در آن شرکت کنم تا از بقیه رقبایم جانمانم، اما فعلاپولی ندارم و دربه در دنبال اسپانسر هستم. خیلی تلاش کردم، اما هنوز نتیجه ای نگرفته ام. به نظر او برای گرفتن سهمیه، فدراسیون باید علاوه بر برنامه ریزی، مربی اروپایی بیاورد: ما برای این که سهمیه المپیک بگیریم، باید اول برنامه ریزی بلندمدت داشته باشیم.

البته در این 15 سال من که هیچ مربی نداشته ام و همه افتخاراتم را خودم به تنهایی گرفته ام، اما حالاوقتش رسیده، فدراسیون مربی به روز اروپایی بیاورد تا ما مهارت های لازم را زیر نظر او یاد بگیریم. او فکر همه جا را کرده و حتی اگر فدراسیون قدمی برندارد، نمی خواهد المپیک 2020 از دستش بپرد: امیدوارم فدراسیون این کار را بکند وگرنه مجبورم با هزینه شخصی فکری کنم یعنی در کشور دیگری اردو بزنم و زیر نظر مربیان مطرح تمرین کنم. من دوست دارم حتی اگر خودم قهرمان جهان یا المپیک نشدم، شاگردانم کار مرا تکمیل کنند.

دختر سنگنورد ایرانی خوب می داند چه راه پرسنگلاخی را پیش رو دارد: کار خیلی سخت است، خیلی، آن هم با وجود سنگنوردان ژاپنی و کره ای. ژاپنی ها که هر سال سنگنوردان جدیدی رو می کنند. از طرفی با میزبانی المپیک 2020 حتما در سنگنوردی با مدال هایشان کولاک می کنند.

الناز رکابی، جام فجر را میدانی برای پیشرفت دختران سنگنورد می داند: سطح مسابقات هم از نظر کیفی و کمی خیلی بالابود. بهترین طراحی و سخت ترین مسیر را داشتیم. البته نسل جدید سنگنوردان هم خیلی قدرتمند ظاهر شدند.

من در بولدرینگ و سرطناب دو ماده تخصصی ام طلاگرفتم و حتی در ماده سرعت که چند سالی بود مسابقه نداده بودم. رقابت دختران قوی نشان از پیشرفت آنها دارد.