ناآگاهی انسان روی زخم های زمین نمک می پاشد، غفلتش شمشیری می شود تیز که بر پیکر زمین زخم های تازه می زند، زمین کم زخم ندارد؛ زخم هایی که به دلیل ندانم کاری انسان درمان نمی شود تا زندگی نسل های آینده نیز با مشکل روبه رو شود، ریشه درمان نشدن زخم های زمین را باید در نبود برنامه آموزشی مناسب برای حفظ و استفاده درست از طبیعت جست و جو کرد، مساله مهمی که برخلاف تاکید قانون این روزها برای کمتر دستگاهی در اولویت قرار دارد.

سدها، رودخانه ها را می کشند، جاده ها جنگل ها را. دود خودرو ها آبی آسمان را خط می زند، صدای گوشخراش اگزوزهایشان ترانه های پرندگان را، اینها گوشه ای از ندانم کاری انسان هاست که باعث تخریب زمین و محیط زیست می شود، اما به نظر می رسد برنامه ای برای کاهش این خطرات وجود ندارد، چراکه روز به روز به تعداد و وسعت چنین مشکلاتی اضافه می شود.