با انتخاب اعضای هیات مدیره و بازرسان، انجمن صنفی روزنامه نگاران تهران تشکیل شد. این خبر خوبی برای اعضای صنف رسانه و نیز همه آنانی است که دل در گرو قوام یافتن روزنامه نگاری نحیف و پرآسیب این مرزوبوم دارند. وقتی سخن از روزنامه نگاری می رود، منظور، کار رسانه ای مستقل است، رسانه ای که بتواند اولابی پروا از همه نهادهای مسئول، پرسش طرح کند و در این راه فقط قانون و استانداردهای حرفه ای را معیار و راهنمای عمل خود قرار دهد و ثانیا بازتاب دهنده نظرات بخشی از جامعه باشد که قرار است آن را نمایندگی کند. به این ترتیب نهاد قدرت همواره تحت پرسش قرار می گیرد و باید پاسخ گوی تصمیمات خود به جامعه باشد و افکار عمومی هم نماینده های ارجح خود را در بین رسانه ها انتخاب می کنند. البته ما تا رسیدن به این نقطه مطلوب فاصله داریم. قدمت روزنامه نگاری زیاد نیست و همان هم که بوده، در معرض توفان های سیاسی همواره پرآسیب بوده است. برای راهی که تاکنون طی شده، روزنامه نگاران هزینه های زیادی پرداخته اند تا نور این چراغ با کم وزیادش همچنان تابنده باشد. نهاد صنفی خانه ای است که فارغ از گرایش سیاسی و عقیدتی روزنامه نگاران باید تلاش کند چتری بگستراند که اعضا اولادر آن امکان گفت وگو و دستیابی به اشتراکات را داشته باشند و در مرحله بعد با اتحاد صنفی بتوانند این اشتراکات را در مقام قانون به تثبیت برسانند. به این ترتیب انجمن مکانی برای وصل است و دغدغه جناح و خط و جناح سیاسی ندارد. انجمن یک پناه است. یک سایه بان است. مکان قدرت یابی حرفه ای است. سکویی برای پرش علمی و تجربی است. یک مامن برای دستیابی به حقوق ازدست رفته است. انتخابات دیروز یک شروع در مسیری بسیار طولانی است. البته بهتر است گفته شود گامی دوباره با عنایت به تجربیات ارزشمند نهاد پیشین است. هرچه نهاد روزنامه نگاری در کشور ما بیشتر تقویت شود، جامعه قوی تر می شود و هرقدر جامعه رویین تن شود، کارها بسامان تر پیش می روند، فساد کمتر می شود، رضایت اجتماعی بیشتر و تصمیمات در نهاد قدرت مسئولانه تر اتخاذ می شود و اینها مقدمات فردای بهتر است. به همه دوستان و همکارانی که برای مدیریت انجمن جدید انتخاب شده اند، صمیمانه تبریک عرض می کنم و به امید روزهای بهتر برای آینده روزنامه نگاری کشور هستیم.