بختیار رحمانی در بازی با نفت تهران دوباره روی نیمکت تبعید شد. دلیلش چندان رسانه ای نشد اما هرچه بود طبق پیش بینی ها او واکنشی غیرمستقیم به این اتفاق از خودش نشان داد و در اینستاگرام چند خطی برای خودش نوشت. هرچند که بختیار اشاره ای به نیمکت نشینی اش نکرده اما کاملامشخص است خطابش در این متن چه کسی است و به چه دلیلی این متن را منتشر کرده است.

رحمانی در پیامش نوشته است: «این پیام را تا آخر عمرت به یادگار داشته باش. بعضی وقت ها آدم ها الماسی را دارند اما چشمشان به گردویی می افتد. دولامی شوند تا گردو را بردارند که الماس از جیبشان بیرون می افتد. یک آدم، یک دهان باز و یک گردوی پوک. یک دنیا حسرت. مراقب الماس های زندگی مان باشیم. شاید، شاید به این دلیل که صاحبش بوده ایم برایمان عادی شده باشد.»