28 دسامبر 1916 م ارتش انگلیس که طبق قرارداد سن پترزبورگ (1907) نیمه جنوبی و شرقی ایران را به نام منطقه نفوذ در کنترل خود داشت، سربازان هندی و نظامیان خود را با چند توپ و مسلسل از شیراز به کازرون برد تا شورش کازرونی ها را سرکوب کنند. نیروی اعزامی انگلیسی ها پس از درگیری با کازرونی ها که شماری داوطلب با تجهیزاتی ناچیز بودند، با تحمل تلفات سنگین از نیمه راه به شیراز بازگشت. پلیس جنوب با عنوان اختصاری اس پی آر (south persian Rifles) عنوان نیروی نظامی دولت بریتانیا در کازرون و دیگر مناطق استان های فارس، بوشهر، هرمزگان،یزد و کرمان بود. پلیس جنوب همزمان با دوران فترت مجلس شورای ملی در دوره سوم و چهارم شکل گرفت. در این دوران کابینه های مختلفی بر سر کار آمدند و اوج اقتدار پلیس جنوب در زمان وثوق الدوله بود. ژنرال سرپرسی سایکس با هدف تاسیس پلیس جنوب وارد بندرعباس شد و فرماندهی این نیروها را که متشکل از ملیت های گوناگون ایرانی، هندی و انگلیسی بود به عهده گرفت. شکل گیری نیروی تفنگداران جنوب ایران معروف به پلیس جنوب ظاهرا به بهانه حفظ امنیت در مناطق جنوبی کشور ولی در واقع برای حفظ منافع انگلیس در طول جنگ جهانی اول و پس از آن بود.

روزنامه اطلاعات در روز هشتم دی ماه سال 1320 خبر از ادغام وزارتخانه پیشه و هنر و وزارت بازرگانی داد. در متن این خبر آمده بود: «وزارت بازرگانی ضمیمه وزارت پیشه و هنر شده و برای اجرای این منظور باید طبق قانون به موقع عمل شود. برای تامین این هدف، لایحه قانونی تحت چند ماده تهیه و تدوین شده و از تصویب هیات وزیران نیز گذشته است و به جلسه امروز مجلس شورای ملی تقدیم می شود. از قرار معلوم، پس از تصویب، قانون مزبور سازمان این دو وزارتخانه را یکی می کند و آن را که عبارتند از: قسمت کارخانه ها، قسمت بازرگانی و قسمت معادن تقسیم می کنند و دفتر، اداره بازرسی، کارگزینی، بایگانی و اداراتی نظیر آن یکی خواهد بود و از این راه در بودجه هر دو وزارتخانه مبالغ مهمی صرفه جویی خواهد شد و قسمت های مختلف این دو وزارتخانه تحت نظر چهار نفر مدیرکل اداره خواهد شد.»