121 سال پیش در چنین روزی، نوزادی متولد شد که از همان ابتدای حیات جهان را به شگفتی واداشت و همه از آن به عنوان پدیده ای نوظهور یاد کردند. این نوزاد البته نه انسان بود و نه موجود جاندار دیگری، اما اتفاقا چیز خارق العاده ای بود برای نمایش انسان و هر موجود جاندار و بی جان و هر رویداد و اتفاق واقعی و خیال انگیزی.

داریم از سینما حرف می زنیم؛ نوزادی که همچون آدمی سال های اولیه زندگی اش را به شکل صامت و بی صدا گذراند، اما بتدریج ناطق و صاحب صدا شد. نوزادی که شیطنت و کودکی کرد، به نوجوانی رسید و با جوانی کردن هایش و ساخت فیلم های محبوب و عاشقانه، دل میلیون ها جوان در سراسر جهان را به دست آورد. پس از سپری کردن دوران چلچلی، موهای سپید سینما کم کم پیدا شد و سال های پختگی از راه رسید.