از حدود قرن 10هجری قمری شهر زنجان یکی از مراکز مهم صنعتی بوده است که در آن کارگاه های مختلف اسلحه سازی دایر بوده و چاقوسازی نیز یکی از صنایع جنبی آن محسوب می شده است. با این همه، امروزه این کارگاه ها از بین رفته و سپس چاقوسازی رونق یافته است.چاقوهای زنجان با وجود تنوع فراوان دارای ویژگی های منحصربه فردی هستند که به این فن هویت می بخشد؛ ظرافت، تناسب، هنرنمایی فنی در آبکاری و قدرت برش از اصلی ترین ویژگی های این هنر تاریخی است.

بر حسب گفتار و رسایل تاریخی، از میان استادکاران قدیم این فن می توان از استاد یعقوب زنجانی، استاد محمدعلی زنجانی، استاد یحیی قدوسی، استاد رزاق و استاد رحمان خطیبی، استاد محمد ولی، استاد سیدعلی سیدی معروف به سید زنجانی و استادان دیگر نام برد که چاقوهای آنها دارای شهرت محلی و منطقه ای بوده است؛ تا آنجا که دست ساخته های آنها امروزه به عنوان اشیا و آثار عتیقه با قیمت گران خرید و فروش می شود و بسیاری از آنها زینت بخش موزه ها و مجموعه های خصوصی در اطراف و اکناف است. این استادان علاوه بر چاقوسازی در صنایع دیگری از جمله چخماق سازی، قیچی سازی، تفنگ سازی و انواع کارهای مستظرفه دیگر مشهور خاص و عام بوده اند که امروزه نام آنان روی آثارشان جاودانه حک شده است. شاگردان آن اساتید نیز سال ها در کارگاه های چاقوسازی به هنرنمایی پرداخته اند که استاد مصدق و استاد هوشمند از جمله آنها هستند. این استادکاران به رغم کهولت سنی به این کار ذوقی پرداخته اند و شاگردان جدیدی را تربیت می کنند.