جبرئیل بر حضرت محمد(ص) نازل شد: ای رسول خدا! چه کسی از امت شما از دنیا رفته است که فرشتگان آسمان، آمدن روح او را به یکدیگر مژده می دهند؟

رسول الله(ص) به مسجد آمد و از شهادت «سعد بن معاذ» در اثر جراحت جنگی اطلاع یافت.

هنگامی که جنازه را برداشتند، رسول خدا(ص) شخصا جلوی تابوت را گرفته بود و فرمود: «سوگند به کسی که جانم در دست اوست، هفتاد هزار فرشته، جنازه سعد را تشییع می کنند.»

رسول خدا(ص) شخصا جنازه سعد را کفن کرد و آن را تا قبرستان بقیع حمل کرد، و شخصا داخل قبر شد و جنازه سعد را به کمک حاضران در میان قبر نهاد. وقتی کار دفن به پایان رسید. مادر سعد، کنار قبر آمد و گفت: «ای سعد! بهشت بر تو گوارا باد.

رسول الله به مادر سعد فرمود: «چیزی را به طور حتمی بر خدا حکم نکن. اکنون فشار قبر سعد را گرفته است» حاضران از آن حضرت پرسیدند: ای رسول خدا! چرا سعدبن معاذ با آن سابقه درخشان، و در حالی که شما خود او را کفن کردید و در قبر گذاشتید، دچار فشار قبر شده است؟حضرت محمد(ص) در پاسخ فرمود: سعد در خانه بداخلاق بود و فشار قبر به خاطر کج خلقی سعد با خانواده اش می باشد.(1)