آدم ها دو دسته اند؛ آشکارها و پنهان ها. می شود جور دیگری هم گفت؛ آدم هایی که دیده می شوند و آنهایی که دیده نمی شوند. طبیعی است که بعضی موقعیت های اجتماعی و سیاسی ناگزیر برای دیده شدن هستند. مهم نیست به این دلیل انتخاب شده باشند یا نه، ولی نتیجه آن دیده شدن است. هرچند کسانی هم هستند که با وجود آنکه در موقعیت دیده شدن قرار می گیرند، ولی بر آن پای نمی فشارند؛ ولی درمقابل گروهی از آشکارها بر دیده شدن تاکید هم می کنند. شاید علاقه به حضور فعالانه در رسانه های واقعی و مجازی یکی از نمونه های آن است؛ امری که می توان آن را با اصطلاح روزمره خبرسازبودن تفسیر کرد. از سوی دیگر آنهایی که دیده نمی شوند نیز