در اثر این واقعه، بین آیت الله بروجردی و حکومت تیرگی به وجود آمد. ما همه به تهران آمدیم و در محاکمه مسلمان های مظلوم شرکت کردیم. به جای بهایی ها، مسلمان ها را محکوم کردند. من با یکی از فدائیان اسلام به دادگستری آمدم؛ شلوغ می کردم؛ آقای دادستان یا به اصطلاح قاضی، مدام اشاره می کرد که آن آقا چرا شلوغ می کند، آن آقا باید بیرون برود. به بنده اشاره می کردند. من هم سکوت می کردم. الان یادم نمی آید که چه بلایی بر سر آنها آوردند ولی آیت الله بروجردی از این که اینها این جنایات را در کشور مرتکب می شدند، ناراحت و نگران بودند. دربار در چنگ آنها بود. اولش که قصه کینیاز دالگورکی1 بود، بعد هم قصه «اینتلیجنت