از افغانستان برای کار به ایران آمد اما وقتی کارش را از دست داد، با چند نفر از هموطنانش، سرقت از خانه ها را آغاز کردند. بعد از 70 فقره سرقت دستگیر شدند و راز سرقت های آنها فاش شد.

دو سال پیش به طور غیرقانونی از افغانستان به ایران آمدم. در یک ساختمان به عنوان نگهبان کار می کردم تا این که مالک آنجا از من راضی نبود و اخراجم کرد. همسر و بچه هایم در افغانستان بودند و من برایشان پول می فرستادم. بیکاری و بی پولی باعث شد با دو دوستم که مثل من بیکار شده بودند، همراه شوم.

سرکرده اصلی باند که نامش نور بود، زمانی که سراغم آمد من بیکار بودم و مجبور شدم با گروه او همراه شوم. او با نیسان خود به شهرستان های نظرآباد، طالقان، دماوند، فیروزکوه، چالوس و سایر شهرستان های اطراف تردد و خانه های ویلایی را شناسایی می کرد و به ما اطلاع می داد که ساکنان خانه نیستند. سپس طبق دستور او همگی به نوبت به آنجا می رفتیم. در خانه های ویلایی را تخریب و هرچه در خانه بود را سرقت می کردیم. اموال را در نیسان گذاشته و پس از بارگیری فرار می کردیم.

نه. ما کلت های پلاستیکی همراهمان بود تا اگر مالباخته ای سر رسید، با آن تهدیدش کنیم.

هر ده روز یک بار، به خانه های ویلایی دستبرد می زدیم. چند نفری وارد خانه ها می شدند و بقیه در خیابان کشیک می دادند.

فقط دو میلیون و 600 هزارتومان از این 70 بار سرقت، سهم من شد. بقیه اعضا هم در همین حدود یا کمتر نصیبشان شد. چون خریداران اموال دزدی، اموال را به قیمت پایین می خریدند. رئیس باندمان هم که به افغانستان گریخته، بیشترین سهم پول را برای خودش بر می داشت و به ما پول کمی می رسید.