شهر شلوغ. لذت زندگی در تهران حکایت حل یک معماست یا سربلند بیرون آمدن از یک ماز. مثلا لحظه ای در ترافیک از بیرون به خود نگاه کنید، دائم در حال پیدا کردن یک مسیر جایگزین هستید. مضطرب می شوید، ضربان قلب شما تندتر می زند. یعنی آدرنالین بیشتر ترشح می کند، همه چیز با جزئیات در خاطر شما ثبت می شود. زندگی شهری ما شده یک صورت مساله. جاهایی که حل مساله در کار نیست و بی تفاوتی می آید کم کم نوبت فراموشی است، به یاد نمی آورید و فراموش می کنید. فاجعه آنجاست که آنچه که باید باعث ترشح آدرنالین ثبت اتفاق شود روی شما دیگر تاثیری ندارد. به قول مصطفی ملکیان؛«من نه دل نگران سنت هستم، نه دل نگران تجدد، نه دل نگران تمدن، نه دل نگران فرهنگ و نه دل نگران هیچ امر انتزاعی از این قبیل. من دل نگران انسان های گوشت و خون داری هستم که می آیند، رنج می برند و می روند.»