کارلوس کی روش استعفا کرد. او هر بار که می بیند دل ها برای تیم ملی نمی سوزد و حواس ها متوجه جای دیگری است و هر زمان که تیم ملی نیازی ضروری را احساس می کند، مجبور به استعفا می شود.

برای همین بعضی ها بر این باورند که کارلوس کی روش باز هم از شیوه برای مقابله استفاده کرده است. سرمربی تیم ملی اما با اطمینان از به نتیجه نرسیدن مذاکرات پنج ساعته سخن می گوید و این که امیدی ندارد شرایط بهتر شود. او از حجم انبوه توهین های رکیک در فضای مجازی بشدت ناراحت است. قضاوت در مورد این ماجرا در حالی که قصه دو قطبی شده، کار دشواری است؛ اما چند روز پیش هم نوشتیم این دعواها خروجی مشخصی برای فوتبال ایران ندارد.

بخش بزرگی از افکار عمومی در ایران، کی روش را به خاطر هدایت تیم ملی به سمت جام جهانی 2018 روسیه تحسین می کند. تیم ملی اکنون در موقعیت ممتازی قرار دارد و بدون شکست در سال 2016 وارد سال 2017 شده و در صدر جدول مقدماتی جام جهانی را در گروه خود قرار دارد. او تیم ملی را دگرگون کرده و اگر برود مانند یک قهرمان خواهد رفت. اما آنها که برنامه ریخته بودند این معمار بزرگ برود، خوشحال خواهند شد، درست مانند رقبای ما در این گروه؛ اما مردم ما غمگین خواهند بود، چون بهترین فرصت برای اولین صعود پیاپی به جام جهانی از دست خواهد رفت.

دیروز قصه متفاوت شد. برانکو دانست اگر کی روش برود، او نمی تواند از ترکش های احتمالی این استعفا در امان بماند. برانکو که جام حذفی را خیلی مفت از دست داد، از این پس می داند هر نتیجه ای غیر از قهرمانی لیگ شکست و ناکامی خواهد بود. این شطرنج، یک بازنده بزرگ به نام فوتبال ایران دارد اگر بیش از این ادامه پیدا کند.