چندی پیش در یادداشتی نوشتم که یک جامعه برای آنکه بتواند بر مشکلات خود غلبه کند، باید مسیرهای توسعه و پیشرفت را بپیماید تا به آرزوها و آرمان های خود دست یابد، برای تحقق این کار به روح توانستن، موفق شدن و به آدم های بزرگ نیاز دارد؛ به قهرمانانی که موفقیت تولید کنند، جان آفرینشگر داشته باشند تا در کنار ایشان، دیگر افراد جامعه مغرورانه حس «توانستن» و «بزرگی» را به چنگ آورند.رومن رولان نویسنده شهیر فرانسوی در جایی می گوید من به کسانی عنوان قهرمان می دهم که قلب بزرگی داشته باشند. آیت الله هاشمی رفسنجانی هم در زمره این قهرمانان با قلب بزرگ بود. او قلب بزرگ انقلاب بود که اندیشه ای سترگ داشت و بزرگی و اقتدار را برای ملت ایران از مسیر دینداری عقلانی، سیاست ورزی میانه رو و مشارکت اجتماعی همه ایرانیان در سازندگی این سرزمین طلب می کرد.