(بدان ای سالک راه خدا) حضرت امیر المومنین(ع) یک بیان نورانی در نهج البلاغه دارند «نعوذ بالله من سبات العقل» ما پناه می بریم به خدا از اینکه عقل یک جامعه تعطیل شود. پس عقل هم باید زنده باشد، هم بیدار، و هم یقظان...

«قداحیا عقله و امات نفسه حتی دق جلیله» بدن وارسته سالک در راه سیر و سلوک خیلی نحیف و لاغر شده، و آن استخوان های بدن او و اندام ستبر او در این راه، باریک و لطیف شده و آن نورانیت در قلبش پیدا شده است.(1)