سر جلسه امتحان تستی یکی از واحدهای درسی دانشگاهی ات نشسته ای و زل زده ای به پاسخنامه. بین دو گزینه گیر افتاده ای. هر دو گزینه درست به نظر می رسند، اما خب یکی شان باید درست تر باشد. اولی را که علامت زده ای پاک می کنی و دومی را سیاه می کنی. باز مردد می شوی و دومی را پاک کرده، سومی را سیاه می کنی، می آیی سومی را هم پاک کنی، بلندگو اتمام زمان امتحان را اعلام می کند. در حالی که از استرس دست هایت می لرزد به پاسخنامه پر از لک های پاک شده می نگری و بالاخره در حالی که دل توی دلت نیست با هزار و یک تردید، دل کنده، پاسخنامه ات را به مراقب سپرده و جلسه را ترک می کنی. به اولین پله های خروجی نرسیده از یکی از دانشجوها جواب صحیح را می شنوی. همان جا روی پله ها فرو می افتی. جواب صحیح همان گزینه اول بوده است!