در همه کشورها میراث فرهنگی بن مایه تمام فعالیت ها به شمار می آید، توجه به این موضوع یعنی تکیه کردن به آنچه بعنوان میراث در یک جامعه شناخته می شود، یعنی آنچه از گذشته برای آنها به یادگار مانده و مایه افتخار است.

بحث تکیه کردن به اسوه های ایثار و مقاومت، موضوعی است که باید مدنظر قرار بگیرد چراکه در توان افزایی همه افراد جامعه نقشی بسزا خواهد داشت.

لذا شایسته است تمام آن چیزهایی که دستاورد انقلاب ماست و تراز انسانی که در انقلاب ما شکل گرفته با تمام ویژگی های منحصربه فردش، به طرق مختلف به نسل های بعدی منتقل شود. مثلابا کارهای هنری از قبیل شعر، تئاتر، سینما، سریال های تلویزیونی، زندگینامه نویسی و... به این ترتیب می توان اسوه های مقاومت را از منظرهای مختلف به دیگران شناساند.

انقلاب اسلامی ما، خود منشا فرهنگ سازی است. فرهنگی که باید به نسل های بعدی هم منتقل شود. نکته مهم اینجاست که در خلال همین فرهنگ سازی، ما با ویژگی های فردی بزرگان و نامداران و رزمندگان دفاع مقدس آشنا می شویم و می بینیم که در صحنه های حساس، براساس کدام ویژگی های فردی شان تصمیم های حساس گرفتند. می توانیم از این ویژگی ها الگوبرداری کنیم و اثراتش را در زندگی های جمعی مان ببینیم.

نباید فراموش کنیم که هیچ تمدنی بدون توجه به ویژگی های فردی انسان های بزرگی که نقش فرهنگ سازی را به دوش داشته اند، نمی تواند رشد کند. ما باید این انقلاب و ارزش هایش را حفظ کنیم. همان طور که در نماز آداب مختلفی را بجا می آوریم و توجه داریم تا از حال ظاهری و باطنی آن خارج نشویم، انقلاب هم همین طور است، باید برای حفظ آن آدابش را رعایت کرد.