تصوری که از صنعت هواپیمایی ایران در ذهن ایرانی ها شکل گرفته، صنعتی کهنه و نامطمئن است. اینکه صنعت هواپیمایی در واقعیت چقدر کهنه و نامطمئن است چندان مهم نیست، مهم این است که به واسطه نشانه هایی که گاهی تعمدی و گاهی سهوی به مخاطب منتقل شده، چنین تصوری از آن در ذهن مخاطب ساخته شده است. بعضی از این نشانه ها خارج از کنترل و مدیریت این صنعت است. سوانح هوایی و خبرهای مربوط به تحریم صنعت هواپیمایی ایران بعد از انقلاب از این دست هستند. اما نشانه های دیگری وجود دارد که ناشی از سوء مدیریت و هوشمندنبودن خود صنعت است: ظاهر کهنه هواپیماها، بدسلیقگی در گرافیک بدنه هواپیماها، کثیف و نامرتب بودن کابین ها، بروشورهای قدیمی، لوگودیزاین های بد و به طور کلی ضعف یا نبود هویت بصری ایرلاین ها و مشکلاتی از این دست که مربوط به سهل انگاری خود صنعت است.