برخی نمایندگان مجلس و جمعی از سیاسیون از طیف های مختلف در ضرورت «گفتگوی ملی» سخن گفته و از همگان خواسته اند که زمینه را برای آغاز این نیاز راهگشا هموار کنند. این مطالبه یکی از خواسته های مکرر آیت الله هاشمی رفسنجانی هم بود تا گره از بن بست تعاملات میان نیروهای سیاسی جامعه باز و زمینه همکاری همگانی برای ساختن کشور را مساعد کند. چنین به نظر می رسد که در وضعیت کنونی کشور باید به استقبال این امر شتافت و همه نیروهای سیاسی را به انجام این کار مهم تشویق و ترغیب کرد.

1- اصل گفتگو یک امر پسندیده برای حل منازعات فکری و سیاسی است و انسان ها بدون تحمیل خسارت می توانند در مسیر اقناع یکدیگر حرکت کرده و با منطق و دلیل از مواضع و نظر خود دفاع کنند. این روش کارآمدتر از برخوردهای حذفی یا توسل به اقدامات خشن و نظامی برای حل مسائل سیاسی است.

2- نیروهای سیاسی اصولگرا و اصلاح طلب در حوزه هایی با یکدیگر اختلاف نظر دارند و نیاز به تعامل برای رسیدن به تفاهم متقابل احساس می شود. همفکری و هم اندیشی این نیروها درباره مسائل واحد، هم منجر به شناخت بیشتر هر جناح از جریان مقابل می شود و هم قضاوت تند و افراطی علیه یکدیگر را تعدیل می کند.

3- همه این جریان ها دارای پیشینه مشترک در دفاع از انقلاب و تثبیت نظام و جنگ تحمیلی و مقابله با دشمنان هستند و همین امر احتمال ایجاد تفاهم میان آنان را در آینده بیشتر می کند. اکنون نیز دشمنان مشترک، فراوانند و مسائلی که همگان برای حل آن باید به میدان بیایند، کم نیست.

4- برخی مناقشات از جمله تعارضات بعد از حوادث سال 88 نباید تداوم یابد بلکه باید در اسرع وقت با گفتگو و تعامل فروکش کند. امروز به سراغ هر مساله تازه ای که می رویم، مجبوریم به نوعی به رخدادهای تبیین نشده آن سال بازگردیم. این ماجرا این استعداد را دارد که تا پایان عمر جمهوری اسلامی و مانند یک جنگ مذهبی تاریخی با روایت ها و قرائت های مختلف تداوم یابد. درمان این نقار و شقاق را تنها در «گفتگوی ملی» می توان یافت.