سخن گفتن از بیست و سه سالگی یک روزنامه، راستی را، سخن گفتن از عمری دراز است، آنهم در عهد و عصر و زمانه ای که جوان، گاه به حادثه ای پیر می شود.

از این رهگذار بیراه نیست اگر بگویم روزنامه ایران جوانی است گذر کرده از دالان هزار حادثه؛ پس پیر هم هست. خسته است همان قدر که شاداب و افتان است همان قدر که خیزان!

بیست و سه سال زیستن در سپهر رسانه ای ما، خود عمری دراز است با هزاران تجربت.عمریست به بلندای تولد تا بالندگی یک مرد یا زن جوان.نوزادانی که همزمان با تولد ایران، متولد شدند امروز جوانانی بالیده اند با هزار و یک سودا در دل، که طرحواره های ذهن شباب آنها را برمی سازد. روزنامه ایران را