روزنامه ایران نشیب و فرازهای زیادی داشته اما چون همیشه با نام ایران عجین بوده از احترام و حرمت خاصی برخوردار بوده است. حتی در دوره ای که به یک بولتن شبیه شده بود بیشتر هوادارانش ناراحت بودند که چرا این متاع گران را با قیمت ارزان می فروشند و به جای اینکه «ایران» مامن همدلی و همراهی ملت و دولت باشد شبیه یک فحشنامه منتشر می شود. آن روز «ایران» سپری شد، آنها رفتند اما «ایران» ماند. «ایران» امروز سعی دارد آینه تمام نمای اعتدال باشد. مکتبی که عطر آن در «ایران» امروز به مشام می رسد. مردم خسته از افراط و تفریط های دولت پیشین چشم امید به وزیدن نسیم واقعی اعتدال از کاغذ روزنامه ایران دارند. اینک تراوش جوهر اعتدال از همه قلم های تحریریه روزنامه ایران بخوبی هویدا و آشکار است اما افسوس که در این عصر بی رسانه ای دولت کسی را یارای کمک به

روزنامه نگاران و مدیران دلسوز «ایران» نیست. روزنامه ایران هم مثل ایران ناشی از دولت سابق، تنی رنجور دارد. ارث باقی مانده از آن روزگار ویرانه ای است که نیاز به عمران و آبادی دارد.دولت باید قدر این رسانه افتخار آمیز و بالنده را بداند و برای ترفیع جایگاه آن همت و پشتیبانی مصروف دارد. کارکنان، خبرنگاران، عکاسان، دبیران و مدیران این روزنامه با سیلی صورت خودشان را سرخ نگه می دارند و به ایفای نقش و ماموریت خود می پردازند. «ایران» معتدل خاستگاه همه ایرانیان است و امروز «ایران» در این راه قدم بر می دارد. کار حرفه ای «ایران» از عهده کمتر رسانه ای ساخته و پرداخته است. «ایران» معتدل را پاس بداریم.