شرق: «آری! من مرده ام. اگر مرگ نخوردن و نداشتن بدن یا نداشتن بدن به آن شکل رایج باشد، من سه چهار سالی می شود که دیگر به واقع مرده ام. و البته هیچ کس باور نخواهد کرد که من مرده ام و هنوز زندگی می کنم؛ می خوانم، می نویسم و زندگی می کنم. شاید بشود این طور گفت که اصلامن خود نوشته ام. بله! نوشته هایم، و نه حتا آن چه می خوانم، بودن مرا اثبات می کند. نوشته محصول من نیست؛ من ام که از خلال نوشتن تمدید می شوم. من نیستم، من بدن ندارم، اما می نویسم. من نوشتن ام. فاعل نیستم. فعل ام. و گویی به هیات یک نقطه درآمده ام که تمامی خطوط و حروف و کلام از آن ناشی می شود. یک نقطه، یک چشم شاید؛ همین.» داستان «بازگشت»