یکی از آن مکان های شکل گرفته در خاطرات دوران نوجوانی و جوانی ما با خاک یکسان شد. ساختمان های پلاسکو و آلومینیوم جزء اولین نمونه ها برای انبوه سازی در بافت تجاری شهر تهران در دهه 40 بودند. هرکس که گذرش به خیابان اسلامبول، کوچه مهران، برلن و لاله زار می افتاد، سری به ساختمان پلاسکو هم می زد. جدا از طبقات بالاکه عمدتا اختصاص به تولیدی و عمده فروشی پیراهن، ژاکت و کاپشن مردانه داشت، طبقه اول و زیرزمین متنوع تر بودند و تک فروشی نیز در آنها دیده می شد. یادم می آید در طبقه زیرزمین یکی، دو آکواریوم فروشی و قهوه خانه وجود داشت که اتفاقا دیزی شان معروف بود. در همین طبقه زیرزمین و یکی از طبقات فوقانی آتلیه هایی وجود داشت که فعالیت اصلی شان نقاشی پلاکارد فیلم های ایرانی سردر سینماها بود و نام «حدت» و «باطنی» در گوشه چپ قسمت پایین به عنوان نقاش و طراح این کارها دیده می شد.