هفته گذشته تهران روزش را با خبری تلخ آغاز کرد. ساختمان پلاسکو که از قدیمی ترین و اولین نشانه های ورود تهران به دوران مدرن بود در آتش سوخت. هرچه به ظهر نزدیک می شدیم، آتش پلاسکو هم پرزبانه تر شعله می کشید. در نهایت، اما قدیمی ترین یادگار تهران جدید، شعله را تاب نیاورد، کمر سازه شکست و با فرو ریختنش آرزوها و خاطرات بسیاری از شهروندان هم به خاک ریخت و سوخت.

نکته ای که به رغم غمبار بودن این فاجعه بسیار به چشم می آمد، تعدد حضور شهروندان مختلف در فاصله ای بسیار نزدیک به واقعه بود. شهروندانی گوشی به دست که گویی هر یک خود به رسانه ای تبدیل شده بودند و در کمتر از لحظه ای، فیلم ها و عکس هایشان را