کتابخانه های عمومی، مدت هاست رونق و پویایی پیشین را ندارد. بارها به این موضوع پرداخته شده است و اهالی کلمه از رکودی که بر این نهادهای سابقا پرطرفدار حاکم شده، گفته اند. این در حالی است که قرائت خانه کتابخانه ها فارغ از این رکود، همچنان شلوغ است و از آنها استقبال می شود. هر چند اگر این استقبال بیشتر مربوط به روزها و ماه های منتهی به برگزاری آزمون های ورودی دانشگاه ها باشد.

در این گزارش می خواهیم پاسخی برای برخی پرسش ها بیابیم؛ مگر دسترسی به آنها نداریم؟ مگر فعالیتشان با گذشته ها تفاوتی کرده؟ چرا با این که به حیات خود ادامه می دهند، از یادآوری شان اینقدر سرخوش می شویم،اما فراموش کرده ایم که هنوز هم هستند و سری به آنها نمی زنیم؟