بعد از ده ها سال دموکراسی، چهل وپنجمین رئیس جمهوری ایالات متحده آمریکا آمده است تا با عصای خود مانع گردش چرخ پیشرفت های اقتصادی شود؛ آن هم در سرزمینی که با نام های «آزادی»، بعد «دموکراسی» و در نهایت «صلح» و اصطلاح دیگری که نباید آن را از یاد برد؛ یعنی «شکوفایی اقتصادی» و سایر شعارهای رنگارنگ دیگر ملت ها را به وسیله آنها اقناع و تسلیم کرده است.

آری، دموکراسی در نظر برخی دارای معانی والاو برجسته ای است و این موضوع را نمی توان نادیده گرفت یا نفی کرد؛ اما دقت نظر و کنکاش در آن هر انسان منصف و خواننده معتدل و مستقلی را که دارای تمایلات فکری بیهوده نباشد، به یک مسئله مهم راهنمایی می کند و آن تحمیل قدرت و تقویت پایه های آن با اسم های مختلف است که از ابتدا با به خدمت گرفتن آرای مردم برای تحکیم ستون های اقتدارگرایی شروع می شود.