تئاتر در کشور ما مردمی نیست، یعنی عموم مردم علاقه ای ندارند به تماشای تئاتر بروند در حالی که تا چند سال قبل، تئاتر یکی از هنرهای مورد علاقه مردم بود و سالن های نمایش همیشه پر بود از کسانی که می رفتند به صحنه چشم می دوختند و نفس به نفس بازیگران می دادند و بخشی از زندگی یا شخصیت، گرفتاری ها و دلخوشی های خود را روی سن جست وجو می کردند.

تئاتر زمانی بیشتر از مردم دور شد که به ورطه روشنفکرنمایی افتاد و ماهیت خود را گم کرد. تئاتر چند اصل دارد که نباید در آنها دخل و تصرفی کرد؛ نحوه بازی که بر اساس بیان، میمیک چهره و حرکات قدرتمند بازیگر طراحی می شود. لباس بازیگران که به چشم می آید و باید در خدمت