من تلاش می کنم هر روز درباره یکی از حقوق تصریح شده در منشور حقوق شهروندی بنویسم. نوشته ها و گفته های ما درباره حقوق شهروندی در عصری که همگان از طریق شبکه های اجتماعی می توانند وارد گفت وگوی فراگیر شوند، موثر خواهد بود. اگر مایل بودید، شما هم این نوشته ها را با دیگران به اشتراک بگذارید

.

ماده 27- شهروندان حق دارند اندیشه، خلاقیت و احساس خود را از طرق مختلف آفرینش فکری، ادبی و هنری با رعایت قوانین و حقوق دیگران بیان کنند.

رعایت ماده 27 فقط از منظر فرهنگی حائز اهمیت نیست، بلکه عمیقا با اقتصاد فرهنگ و هنر رابطه دارد. فیلم ها، کنسرت ها، کتاب ها و سایر آفرینش های هنری سانسور و توقیف شده با منافع تولیدکنندگان و سازمان های انتشار آنها درگیر هستند. هرگونه محدودیت سلیقه ای و سختگیری و ممانعت از آفرینش هنری، بنیان های اقتصادی فرهنگ را تضعیف می کند.

سیاستگذاری فرهنگی در ایران هنوز در عصر پیشادیجیتال و شبکه ای نشدن به سر می برد. این سیاستگذاری در حالی بر ممیزی سختگیرانه پافشاری می کند که رسانه های دیجیتال هر شهروند را به یک مولد فرهنگی و هنری تبدیل کرده اند. سختگیری ها فقط باعث می شوند صورت های رسمی، فاخر و دارای اصالت هنری بیشتر از دسترس مردم خارج شوند.

یکی از ملزومات فراهم آوردن شرایطی که در آن انتشار خلاقیت های هنری با موانع سلیقه ای مواجه نشود، استفاده از تشکل ها و اصناف هنری و فرهنگی برای ممیزی است. این گونه ممیزی و واگذار کردن اختیار تطبیق دادن قانون با آثار هنری و فرهنگی به انجمن های تخصصی و صنفی، می تواند میزان حرفه ای گری در ممیزی را افزایش داده و حرکت از معیارهای سیاسی به معیارهای اخلاقی در انتشار آثار هنری و فرهنگی را تقویت کند.