1.کمتر کتاب می خوانیم و بیشتر هم سرمان در گوشی های هوشمندمان است. آنجا همه چیز دست به دست می شود و جامعه بی کتاب، با شور و شوق خود را سرگرم می کند. نام برخی از این سرگرمی ها را هم «مطالعه» می گذاریم و این مطالعه چیزی نیست جز خواندن جمله ها یا پاراگراف هایی از برخی کتاب ها و اندیشمندان و ارسال آنها برای اهالی مطالعه و دریافت آنها از سوی اهالی مطالعه! نام این را هم «کار فرهنگی» می گذاریم زیرا در میان احوالپرسی های تلگرامی، تماشای فیلم های بامزه و بی مزه و... احساس خوبی در ما ایجاد می کند، حس خوب کار فرهنگی. شعارهای زیبا و دلفریبی هم می دهیم که بالاخره باید از جایی شروع کرد. البته ما عادت داریم که هر مفهومی را که نمی شناسیم و قصد هم نداریم آن را بشناسیم (مانند کار فرهنگی) از درون تهی کنیم تا با تعریف خودساخته ما جور دربیاید و چیزی از خوشحالی هایمان کم نشود!