آرشیو پنجشنبه ۲۱ بهمن ۱۳۹۵، شماره ۸۸۷۲
اجتماعی
۱۰

مرزها به خودی خود ایمن نمی شوند

دکتر سعید منتظرالمهدی

وقتی فداکاری و ازجان گذشتگی های پلیس دراقصی نقاط کشوررا می بینیم به معنای این جمله می رسیم که به واقع «امنیت اتفاقی نیست»، امنیتی که هماره ودرهمه جا سایه اش را برسرمان احساس می کنیم. درامنیت همان نعمتی است که همانند «سلامتی» اغلب مغفول واقع می شود ولی خوشبختانه ما ازبرکت وجود آن برخورداریم آن هم به مدد قوی ترین مردانی که «جان» را دربرابر«کیان» درکفه ترازونهاده اند وبا صبر، توکل، غیرت، فداکاری و... امنیت را ایجاد، حفظ وارتقاء می دهند؛ امنیتی مثال زدنی والبته ستودنی. اما مرزها به خودی خود ایمن نمی شوند.

امنیت امروزمرزهایمان درجزیره بی ثباتی ودرگیری ها ونا امنی هایی که پیرامون ماست، مرهون با هم بودن ودرکنارهم بودن مرزبانان ومرزنشینان ماست که دست دردست هم ازکیان ایران اسلامی دفاع وصیانت می کنند.آن هنگام که مردان بی ادعا دردورافتاده ترین نقاط مرزی وظیفه خود را انجام می دهند وما بی هیچ دغدغه ای به فعالیت های روزانه مان مشغولیم، ای کاش قدری نیزبه یاد این همه ایثارپلیس مرزبانی مان باشیم. میهن، امروزوامدار«کیاندارانی» است که پیش دستانه درراه افزایش امنیت درسرمای منفی30 درجه با قلبی که دعاهای مردم ایران زمین به آن گرمی می بخشند، خدمت می کنند. دستی به نشانه احترام بلند می کنیم ودرود می فرستیم برهمه مرزبانانی که لباس رزم برتن دارند ونشان مهربانیبردل.آن گاه که سربازمرزبان ما برای نجات «جان حیوان باوفا» به «مین» نزدیک شده وازجان شیرین خود گذشت، به همه ما درس ازجان گذشتگی داد؛ درس وفا وایستادگی به پای آرمان بلندی به نام «ایران» این درس تا همیشه تاریخ، ماندگار... کشوری به پهناوری ایران ومرزهایی با این گستردگی، به خودی خود نمی تواند امن باشد، گام هایی به استواری گام های مرزبانان غیورمی خواهد که بی منت، وجب به وجب این خاک را زیرچترحمایت خود دارند تا ما امنیت را با همه وجود خود حس کنیم. طاقت آوردن دربرخی از نقاط صفرمرزی ازتوان بسیاری خارج است اما اراده مردان پولادین مرزبانی برهمه سختی ها فائق آمده که نتیجه اش مرزوبومی امن وایمن است؛ پس تشکرزبانی کمترین کاری است که می توانیم انجام دهیم.چیزی جزاحترام نداریم که لایق سپاسگزاری ازشما باشد پس احترام همراه با خضوع ما را بپذیرید که ازعمق جانمان برآمده است وباشد که بردل شما بنشیند.ای کاش با قدمی یا قلمی به کمکشان می شتافتیم؛ تا آرامش بیش ازپیش سایه اش را برسرمان بگستراند واین امنیت هماره پا برجا باشد.